Dziewczyna z pociągu. Paula Hawkings

Sięgając po Dziewczynę z pociągu, brytyjskiej pisarki Pauli Hawkings, spodziewałam się prawdziwej torpedy. Okładka książki mrugała do mnie z  półek w księgarniach i salonikach prasowych, przewijała się przez blogi i portale o książkach, wyskakiwała znienacka w mediach społecznościowych. Reklamowana jako pierwszorzędny thriller, trzymający w napięciu do ostatniej strony. Nie sposób przejść obok niej obojętnie. Kiedy więc trafiłam na nią na liście bestsellerów w moim abonamencie Legimi, od razu wpisałam ją na listę książek, które koniecznie chcę przeczytać.

Jeśli jeszcze się zastanawiacie czy Dziewczyna z pociągu jest warta waszej uwagi, to zaręczam, że jest to niezła książka, choć zamiast naelektryzowanej napięciem genialnej powieści, radziłabym spodziewać się po prostu nieźle spędzonego czasu na lekturze. Bez fajerwerków i bez urywania wiadomo czego.

Uwaga! Dalsza część wpisu może zdradzać fabułę powieści.

Rachel to kobieta zawiedziona. Nieudane małżeństwo odbiło się jej problemami z alkoholem, którego stanowczo nadużywa. Za pijacki wybryk straciła pracę, mimo to codziennie po ósmej rano jeździ pociągiem do Londynu, a wraca wieczorem, udając przed wszystkimi wokół, ze swoją współlokatorką na czele, że jej sytuacja wcale nie jest tragiczna. Przytyła, przestała o siebie dbać, cały czas pogrążona w żałobie po mężu, który odszedł do innej.
Co rano z okien swojego pociągu obserwuje życie zupełnie obcych ludzi, którzy mieszkają na jej stałej trasie, nomen omen, kilka domów od jej starego życia, które zagarnął były mąż z nową partnerką. Próbując uciec od swoich myśli nadaje obcej parze tożsamość i układa ich losy, wyobrażając sobie jak bardzo są szczęśliwi i jak bardzo ona chciałaby się z nimi zamienić. Pewnego dnia Rachel dowiaduje się, że obserwowana przez nią kobieta zaginęła. W wyniku czynów podyktowanych alkoholowym zamroczeniem nagle to ona staje się jedną z podejrzanych. Co gorsza, Rachel nie pamięta co robiła w noc zniknięcia nieznajomej. Jaką cenę zapłaci, by prawda wyszła na jaw? Ile jeszcze błędów może popełnić, zanim wszyscy wokół się od niej odwrócą?

Dziewczyna z pociągu to zgrabnie napisana książka. Choć Rachel wzbudza raczej litość pomieszaną z niechęcią, niż sympatię, z napięciem śledziłam jej poczynania. Hawkings świetnie oddała nastrój i relacje między bohaterami tej opowieści, osobliwy stan psychiki Rachel i jej rozpaczliwe próby utrzymania się na powierzchni, dotarcia do prawdy. Prawdy o sobie, o swoim przeszłym, obecnym i zmyślonym życiu. Prawdy o tym, kto skrzywdził obcą kobietę, w której skórę wymykała się w wyobraźni Rachel codziennie rano podczas swojej dziwnej podróży pociągiem. Czyżby to była ona sama?
Ciekawym zabiegiem okazał się fakt, że poza Rachel poznajemy też dwie inne narratorki, z których co prawda żadna nie wzbudza cieplejszych uczuć, ale za to ukazuje historię z innych perspektyw. 

Powieść czyta się bardzo dobrze, a stron szybko ubywa, mimo że książka nie obfituje w akcję. To nie jest pędząca ja błyskawica sensacja czy też nurtująco tajemniczy kryminał. Dużo tu emocji i międzyludzkich relacji, poplątanych psychik, gry w życie prowadzonej przez bohaterów. Momentami bywa nużąca, ale nawet w gorszych momentach nie jest zbytnio irytująca. Cały czas chciałam wiedzieć, co będzie dalej, mimo to nie było mi żal przerwać lekturę z jakichś powodów. Narracja prowadzona z punktu widzenia kilku osób pozwala czytelnikowi stopniowo dojść do pełnego zrozumienia i kiedy wydawałoby się, że rozwiązanie jest blisko, autorka serwuje odpowiednio zaskakujący zwrot akcji (choć gdzieś w połowie książki zaczęłam brać pod uwagę ewentualność podobnego rozwiązania historii).
Spodziewałam się zdecydowanie więcej po tak reklamowanej powieści, że mnie porwie i zachwyci. Nie porwała, nie zachwyciła, ale przeczytać było warto.

---

I.  Fabuła                        4 pkt.
II. Bohaterowie             3 pkt.
III. Narracja i język        3 pkt.
IV. Emocje                      3 pkt.
V. Kreacja świata           3 pkt.

Ocena: 6/10

Przeczytaj więcej o moich kryteriach oceny.