Polska literatura zyskała sobie w ostatnich miesiącach prawdziwą supernową. Młody, przystojny, utalentowany i bardzo produktywny – Remigiusz Mróz święci triumfy, zbiera laury, a jego kolejne książki pojawiają się na półkach jak grzyby po deszczu.
Ktoś kto we względnie niedługim czasie był w stanie wyprodukować całkiem pokaźną listę bestsellerów niewątpliwie może mówić o sporym sukcesie. Musi się też liczyć z tym, że marudny czytelnik – czyli ja – odważy się rozważać, czy aby nie ma do czynienia z kiepską grafomanią. Przeczytałam, sprawdziłam i już wiem.
Wiem, że nigdy chyba wcześniej nie czytałam tak nierównej, wprawiającej mnie w zdumienie na przemian z irytacją, a jednocześnie wciągającej serii. Zapraszam na Ekspozycję, Przewieszenie i Trawers.
Uwaga! Dalsza część wpisu może zdradzać fabułę powieści.
Mroczna, niepokojąca, porywająca. Żywiąca się irracjonalnymi lękami z głębin podświadomości, zawikłana, zwodnicza, chwilami niedorzeczna, lecz cały czas intrygująca. 
Przeczytałam książkę 